As rúas están iluminadas, brillan na noite como endexamais en todo o ano.
Os escaparates, con luz palpitante, están repletos de chamativas ofertas e adornados con purpurinas de prata e ouro.
Música insistente para que os compradores se poñan en trance de mercar polo intre que estamos a vivir. Hai que gastar, consumir.
Grandes cestas cheas de doces, lambetadas, viños xenerosos, cava e aceite galegos (supoño). Carteis nas vidreiras con neve no chan, polo que vai un reno tirando do carro no que viaxa un ancián, vestido de roxo e grandes barbas brancas.
Portais con ceo azul, estreliñas dominando na noite. Camelos con alforxas. Podemos ler: “Felices Fiestas”. Palabras neutras , leicistas, que nada expresan do Misterio cristián.
Onde está , pois, o Nadal?
Se Xesús Neno quere vir onda nós, onde el acougará? Pasaralle como aquela vez en Belén? Non había sitio, en ningures, para el.
Pero se hai un corazón humilde, aberto a misericordia de Deus Pai, aí atopará berce o Neno Xesús.
Se hai unha familia que se xunta en Navidade para rememorar o Nacimento de Cristo, como celebraban os nosos maiores, aí estará o Señor.
Se hai unha parroquia que mantén o anuncio e fai presente a Navidade con gloria e paz para todos, aí temos a auténtica Navidade.
O mundo enteiro debería ser un berce acolledor para Xesús. Se lle pechamos as portas, pasará de largo e quedaremos orfos, sen Navidade.
Xosé Pumar Gándara
