O afecto e sintonía entre Francisco e África non é casual, pois Francisco sempre mirou aos países africanos dun xeito especial dende que chegou o papado e estes sempre viron nel un motivo de esperanza. Será porque África está máis aberta ás mensaxes que, como o da Igrexa Católica -tocando de pes á terra-, son multidimensionais e teñen máis capacidade para superar o materialismo?
Contestar a isto é difícil, pero de non ser así as multitudes interconfesionais que saíron ao seu encontro téñanse quedado na súa casa. Por outra banda, que tivera que aprazar a viaxe no 2022 pola súa lesión no xeonllo e a retomara, non estando recuperado, puido aumentar o desexo de recibilo. Igual que o seu empeño en poñer aos países máis pobres no mapa.
Ao recibimento que tivo Francisco en Kinsasa -capital da R. D. do Congo- como se tivera unha varita para curar os males, foi espectacular. Na misa que celebrou no aeroporto ante máis dun millón de persoas apelou ao perdón, dicindo: “Se ao noso ao redor respírase un clima de resignación e fatalismo, que non sexa así para nós. A paz nace cando as feridas sufridas non deixan cicatrices de odio, senón que se converten nun lugar para facer sitio aos demais”. E, despois, dixo aos superviventes da guerra: “Neste país dische cristián, pero cometes actos de violencia; a ti, o Señor dinche: Deixa as armas, abraza a misericordia”.
Nun campo de nenos desprazados no Sudán do Sur, que é o país máis pobre do mundo, Francisco clamou contra a violencia dicindo “non podemos esperar máis” como se esta fora exercida contra el. E máis tarde suplicou que “no nome de Xesús depoñamos as armas do odio e a vinganza para tomar a oración e a caridade. Superemos as antipatías que ameazan con contrapoñer as tribos e as etnias, e poñamos sobre as feridas a sal do perdón, que queima pero cura”. Logo pediu aos católicos que sexan “persoas capaces de construír boas relacións humanas, para impedir que o mal e a inxustiza prevaleza”.
Unha das imaxes máis impactantes da viaxe foi a do neno que ofreceu a Francisco unha libra na rúa, valorada en 0,007 euros, que este gardou agradecido porque estaba a darlle todo o que tiña.
Polo de agora, o presidente do país, durante a viaxe de Francisco, prometeu sentarse a negociar un acordo de paz e indultou a 71 presos, a metade condenados a morte. Aínda que o máis esperanzador é que as partes enfrontadas sentiron que seguir un camiño diferente ao percorrido ata agora é posible. Francisco non repartiu dólares pero, como o neno que lle deu todo, promoveu a “revolución” dunha nova maneira de vivir que pasa polo desexo de non vivir para un mesmo senón para os demais.
Técnico da Seguridade Social
